Η Βίκυ Τζουμέρκα γεννήθηκε στις στις 2/11/1936 στην Αθήνα, στην Αθήνα, και ήταν κόρη του Κωνσταντίνου και της Κυριακής Τζουμέρκα.

Όταν ήταν έξι ετών, ο πατέρας της άρχισε να της μαθαίνει χορούς.

Στα οκτώ της, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα πιάνου.

Φοίτησε σε κολέγιο στην Αθήνα και αποφοίτησε με πτυχίο ψυχολογίας σε ηλικία 18 ετών.

Σπούδασε επίσης φωνητική και απέκτησε πτυχίο γαλλικής λογοτεχνίας. Σπούδασε επίσης στη Σχολή Ξενοφώντος και έγινε διπλωματούχος διεθνής αρχαιολογικός ξεναγός, διευθύνοντας ξεναγήσεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια των περιηγήσεων και των ταξιδιών της Βίκυς σε όλη την Ελλάδα, συμμετείχε σε λαϊκά φεστιβάλ, όπου έμαθε νέους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Εκτός από τη μητρική της ελληνική γλώσσα, μιλούσε άπταιστα 3 γλώσσες, γαλλικά, αγγλικά και ισπανικά, ενώ απέκτησε επίσης συνομιλιακή ικανότητα στα γερμανικά και τα τουρκικά. Ανέπτυξε βαθιά γνώση της ελληνικής μυθολογίας, αρχαιολογίας και ιστορίας και απέκτησε φήμη για τις συναρπαστικές αφηγήσεις της για τους ελληνικούς μύθους κατά τη διάρκεια των περιοδειών της. Της ζητήθηκε συχνά από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού να κάνει ιδιωτικές ξεναγήσεις σε αρχηγούς κρατών και άλλους επιφανείς επισκέπτες.

Ερωτεύτηκε τον Bill Knoedler, ο οποίος συμμετείχε σε μια από τις αρχαιολογικές ξεναγήσεις της. Ένα χρόνο αργότερα, μετακόμισε στο Μάντισον για να είναι μαζί του και τον Ιούνιο του 1974 τον παντρεύτηκε. Θυσίασε πολλά για να εγκαταλείψει τη χώρα που εκτιμούσε και την καριέρα που αγαπούσε, αλλά ποτέ δεν μετάνιωσε για την απόφασή της ούτε κοίταξε πίσω. Πάντα έλεγε ότι το έκανε από αγάπη.

Στο Μάντισον, ασχολήθηκε αμέσως ξανά με τη μουσική και τις τέχνες. Σπούδασε μπαλέτο και συνέχισε τις σπουδές της στη φωνή και το πιάνο. Εκτός από το πιάνο, αργότερα παρακολούθησε μαθήματα βιολιού και βιολοντσέλου.

Στη δεκαετία του 1980, σπούδασε μουσική σύνθεση και άρχισε να δημιουργεί μουσικά έργα που έχουν παρουσιαστεί επαγγελματικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιταλία και την Ελλάδα. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, συνέθεσε μουσική βασισμένη στην ελληνική μυθολογία που έχει χορογραφήσει και εκτελέσει η Kanopy Dance Company.

Με την εντυπωσιακή καπνιστή κοντράλτο φωνή της, έδωσε πολλές φωνητικές παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Ερμήνευσε σε πολλές γλώσσες και είδη μουσικής.

Το πιο σημαντικό για τη Βίκυ και τη συναισθηματική της τροφοδοσία μακριά από την Ελλάδα, είναι ότι πριν από 47 χρόνια ίδρυσε το χορευτικό συγκρότημα Mesoghios Dance Troupe για την εκτέλεση ελληνικών παραδοσιακών χορών. Πριν από τριάντα χρόνια, βοήθησε στη διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ στο Madison Overture Center: Ο Μεσόγειος συνεχίζει να παίζει στο Φεστιβάλ, και τη στιγμή του θανάτου της προετοίμαζε μουσική και χορούς για το Φεστιβάλ του 2023. Το 2015, το Συμβούλιο Χορού του Ουισκόνσιν την τίμησε με βραβείο για το έργο της στον χορό.

Την περίοδο 1975-1985, είχε την ιδιοκτησία της Bouboulina Greek Art στην State St., όπου πουλούσε αντικείμενα λαϊκής τέχνης που είχε εισάγει προσωπικά από την Ελλάδα, και έμαθε να φτιάχνει κοσμήματα βασισμένα σε ελληνικά λαϊκά σχέδια.

Είχε μεγάλη αγάπη για τα ζώα και τη φύση. Αρνήθηκε να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1973, εκτός αν ο Μπιλ συμφωνούσε να δεχτεί τις δύο γάτες που είχε ως κατοικίδια. Με αυτό να έχει διευθετηθεί, είχε ένα νοικοκυριό γεμάτο από κατοικίδια ζώα, όπως γάτες, σκύλους και παπαγάλους. Της ήταν πάντα δύσκολο να αντισταθεί στην παρόρμηση να πάρει ανεπιθύμητα ζώα. Το 1980, αυτή και ο Bill έχτισαν ένα σπίτι στο αγροτικό Middleton, σχεδιασμένο από τη Vicky. Διατήρησαν τη γη δασωμένη και αφιερωμένη στις ανάγκες των άγριων πλασμάτων. Τα τελευταία 10 χρόνια, λόγω της σωματικής της αναπηρίας, μεταβίβασε όλη τη φροντίδα στον Bill.

Η Βίκυ γεννήθηκε με ένα τεράστιο πνεύμα γεμάτο αγάπη και γενναιοδωρία και δεν ήξερε τίποτα άλλο από το να προσφέρει στους άλλους. Αυτό, σε συνδυασμό με τα άφθονα ταλέντα της και την απίστευτη φυσική ομορφιά της, την έκανε μια δύναμη της φύσης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της, άγγιξε τις καρδιές πολλών και ακόμη και μέχρι το τέλος της ζωής της, έκανε νέους φίλους. Είχε πολλούς φίλους στο χώρο των παραστατικών τεχνών, συμπεριλαμβανομένων βαθμολογιών που ήταν μέλη της χορευτικής της ομάδας, αλλά και σε άλλους τομείς της ζωής. Πολλοί από αυτούς τη θεωρούσαν μέντορα και ένα σοφό άτομο που μπορούσε να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους αγώνες. Μιλούσε συνεχώς στο τηλέφωνο για να τους υποστηρίζει και να αστειεύεται μαζί τους.

Πριν από 10 χρόνια υπέστη έναν τραυματισμό στη μέση, ο οποίος την άφησε σε καθημερινό, συνεχή πόνο και την περιόρισε στο να ξαπλώνει στον καναπέ του σαλονιού. Χρειαζόταν περιπατητήρα για να περπατάει και εκτός σπιτιού χρειαζόταν αναπηρικό αμαξίδιο. Ήταν απογοητευμένη και μερικές φορές αποθαρρυμένη από τους περιορισμούς που προκαλούσε αυτό. Δεν είχε κατάθλιψη και παρέμενε πάντα θετική. Συνέχισε να παρακολουθεί τις πρόβες της χορευτικής της ομάδας. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να μαθαίνει ρωσικά. Διατήρησε το ντύσιμό της και την προσωπική της φροντίδα και συνέχισε να δείχνει ζωντανή και όμορφη. Παρέμεινε στήριγμα και πηγή σοφών συμβουλών για τους φίλους της, ελαχιστοποιώντας τον δικό της πόνο και εστιάζοντας στις ανάγκες τους.

Απεβίωσε ξαφνικά τις πρώτες πρωινές ώρες της 20/4/2022 στο σπίτι της παρουσία του συζύγου της Bill.