• Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα του 20ού αιώνα (1902 -1999), βιώνοντας όλα τα γεγονότα και τις αλλαγές που αυτός επέφερε στη ζωή της πόλης. Από το σπίτι των γονιών της (πατέρας της ο χημικός, Όθων Ρουσόπουλος, και μητέρα της η Ελένη Ναούμ) περνούσε όλος ο πνευματικός κόσμος της εποχής. Στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου γνώρισε τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη, ο οποίος την έστρεψε προς τον δημοτικισμό.

• Σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στο Ωδείο της Λειψίας.

• Το 1926, παντρεύτηκε τον ελληνικής καταγωγής, Ρουμάνο ζωγράφο, Georg-Alexander Mathey. Μαζί εγκαταστάθηκαν στο Βερολίνο, ενώ η ίδια έπαιρνε μέρος, ως σολίστ πιανίστα, σε συναυλίες στη Γερμανία, τη Ρουμανία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα.

• Στη Γερμανία γνώρισε τον συνθέτη, Carl Orff, δίπλα στον οποίον (1934) ασχολήθηκε με τη «μουσική και την κίνηση», στη θρυλική Σχολή Günther του Μονάχου.

• Έχοντας ως εφόδια τις γνώσεις της στον χορό, τη μουσική και τη διδασκαλία, ίδρυσε (1938) ην περίφημη Σχολή Γυμναστικής, Ρυθμικής και Χορού Πολυξένης Ματέυ-Ρουσοπούλου. Οι μαθήτριές της παραδέχονταν πως, κοντά τις, έλαβαν γνώσεις ουσιαστικότερες από τις χορευτικές, μιλώντας για «ολοκλήρωση προσωπικότητας», για «φιλοσοφική θεώρηση της ζωής», για «φως», «πίστη» και «δύναμη». Με τη σχολή συνεργάστηκαν, μεταξύ άλλων, οι: Νίκος Σκαλκώτας, Αργύρης Κουνάδης, Κώστας Κυδωνιάτης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιώργος Βακαλό, Γιάννης Μόραλης, Ευγένιος Σπαθάρης, Υβόννη Ντε Κίρικο, Γιάννης Μέτσης, Κώστας Μιχαηλίδης…

• Στο διάστημα μεταξύ 1935-1940 δίδαξε στο Ωδείο Αθηνών.

• Ως χορογράφος υπήρξε εξαιρετικά πρωτοπόρος:

• Το 1950, εμφάνισε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, χορόδραμα με συνεργασία μουσουργών και ζωγράφων (Σάπφειρος, στο Ρεξ). 
• Η χορογραφία για την τραγωδία Ιππόλυτος του Ευριπίδη (σκηνοθεσία: Δημήτρης Ροντήρης, μουσική: Δημήτρης Μητρόπουλος) δημιούργησε σκάνδαλο!
• Aντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διεθνείς χορευτικές παραστάσεις [Λυόν (1953) και Γενεύη (1957)].

• Εισήγαγε στον ελληνικό χώρο (1962) το μουσικοκινητικό σύστημα ‘Ορφ’, το οποίο δίδασκε από τη δεκαετία του ’60 στο Ζάλτσμπουργκ και, στη συνέχεια, στο Ωδείο του Τορόντο, στην Ολλανδία και τη Γαλλία.

• Ήταν μια εξαιρετικά ενεργή πολίτης, έχοντας στο ενεργητικό της διαλέξεις, άρθρα (έγραφε μέχρι τα 96 της χρόνια), διοικητικό έργο σε εταιρείες, συλλόγους, σωματεία και επιτροπές.

• Έγραψε τα βιβλία: Ελληνικά παιδικά τραγούδια και χοροί (1963-68), Τα πρώτα τραγούδια (1970, με τη συνεργασία του Μίνου Δούνια), Δόνια Χελιδόνια (1982), Ρυθμική (1986) & Ρυθμός (1992). 

• Το 1961, κυκλοφόρησε τον δίσκο Ελληνικά δημοτικά τραγούδια για παιδιά.