Η Κασσιανή ή Κασσία ήταν Βυζαντινή ηγουμένη με πλούσιο υμνογραφικό έργο, τόσο ποιητικό όσο και μουσικό. Σύμφωνα με τους ιστορικούς που μας παρέχουν στοιχεία για τον βίο της, υπήρξε μία εκ των πρώτων μεσαιωνικών δημιουργών. Περίπου πενήντα ύμνοι απ’ όσους έγραψε έχουν διασωθεί, ενώ η πλειοψηφία τους αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Θείας Λειτουργίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στην Κασσιανή αποδίδονται, επίσης, περίπου οκτακόσιοι στίχοι μη υμνολογικού χαρακτήρα· κυρίως γνωμικά με θέμα τη ζωή και τον θάνατο, ανθρώπινα προτερήματα και αδυναμίες, αξίες και αρχές.

Υπολογίζεται ότι γεννήθηκε μεταξύ 805 και 810 μ.Χ. (πέθανε πριν το 865). 

Καταγόταν από φεουδαρχική οικογένεια και ήταν τόσο όμορφη ώστε η μητριά του αυτοκράτορα Θεόφιλου, Ευφροσύνη, την είχε επιλέξει ανάμεσα στις υποψήφιες συζύγους του. Στην τελετή για την επιλογή νύφης, η εκλεκτή ήταν η Θεοδώρα και, έκτοτε, η Κασσιανή εξέφρασε την επιθυμία της να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. 

Φέρεται να είπε ότι: «Αφού δεν έγινα βασίλισσα του πρόσκαιρου τούτου κόσμου θα γίνω υπήκοος της αιώνιας βασιλείας του Χριστού». Έτσι, έχτισε ένα μοναστήρι με δικά της έξοδα και έμεινε μέσα, ξεκινώντας τη ζωή της ως μοναχή, κατά τη διάρκεια της οποίας αφιερώθηκε στην υμνογραφία.